İlahi kaynaklı kitapların tamamında, davranış bozukluğu yaşayan insanları bu durumdan kurtarmak için değişik vesilelerle ikazda bulunur ve onlara yönelmesi gereken temiz kaynağa odaklanmalarını ister. Felsefi kaynaklar davranışları etik mefhumu ile denetim altına almak isterken, vahiy kaynaklı dinler ise, yaratılışla bağlantılı olan ahlak kavramı ile davranışları düzenlemeye çalışır.

Ahlak; insan Allah arasında köprü görevini görürken, etik daha çok modern bireyin dışa dönük davranışını önemser. Ahlak içe ve ruha yönelik işlevi, etik daha çok hazzı ve günü kurtarmayı amaç edinir. Toplumsal yozlaşmayı önlemede ahlak etkin bir rol oynar. Oysa etiğin öyle bir hedefi yoktur. Aksine yozlaşmaya öncülük eder. Toplumlar inanç havzalarından beslendiği sürece sağlıklı bir düzlemde yollarına devam eder ve dünya ölçeğinde göz kamaştırıcı bir uygarlığın mümessili olma onurlarını yaşarlar. Dış etkenlerden ahlakın sağladığı zırhla korunurlar. Kültürel kodları ahlakla bezenmiş toplumların, yabancı kültürlerin bütün saldırılarına kolaylıkla karşı koyabilirler. Ancak ahlak zırhı delinirse işte toplumların vücuduna yabancı virüsler saldırıya geçer ve toplumlar günbegün yozlaşmaya başlar. Dün uğruna ölünen değerler önemsenmez hale gelir ve açıktan açığa alay konusu haline getirilir.

İçinde bulunduğumuz koşullar bunun bir yansımasının sonucu değil midir?

Yakına geldiğimiz ve kınaya geldiğimiz bu koşulların oluşmasında acaba payımız yok mudur?

Bu hastalıklı vasattan kurtulmak için ne yaptık ne yapıyoruz veya ne yapmalı?