Emperyalist haçlı ordularının ortadan kaldırmak için var güçleriyle saldırdığı Osmanlı devleti en zor koşullarını yaşıyordu. Planlarını kendilerince kusursuz yapmışlardı. Öylesine ki bazı devletleri de çeşitli vaatlerle baştan çıkarmış, o devletlerden lejyoner diye tabir edilen paralı askerleri de cepheye sürmüşlerdi. Yani topyekûn bir imha planı. Lakin unuttukları bir hakikat vardı. Öyle bir milletle savaşıyorlardı ki, o milletin her ferdi ölümü içinde öldürmüştü. Bütün şartlar bu milletin aleyhinde idi. Gerek silah, gerek donanma, gerekse lojistik destek. Tam bir yoksunluk ve yoksulluk. Ancak bu milleti şahlandıran, onları tekrar tarihin altın sayfalarına unutulmaz satırlarla yazdıran gönüllerinde her daim taşıdıkları sarsılmaz iman ve Rablerine olan sonsuz tevekkülleriydi.

İşte hesaba katılmayan bu bilinmeyen güç, batılı sömürgeci güçleri ÇANAKKALE de hezimete sürükledi. Çanakkale’yi geçilmez kılan, bu milletin hiçbir zaman ödün vermediği inancı ve özgürlüğe olan tutkusuydu. Evet, nice kınalı kuzular bu vazgeçilmez VATAN için mübarek kanlarını akıttılar lakin boyunlarına vurulmak istenen kölelik zincirini kabul etmediler.

ÇANAKKALE deniz zaferinin 110.yıl dönümünde, bu uğurda hayatını kayb eden tüm şehitlerimize Rabbimden sonsuz rahmet ve mağfiret niyaz ediyor, İslam coğrafyasının tekrar ÇANAKKALE ruhu ile kuşanarak yeni bir uyanışa vesile olmasını temenni ediyorum.