Dua: kul olabilme bilinci, salt aciz, çaresiz durumlarda başvurulan bir seçenek değil, heran Allah ile beraber olabilme şuuru, huzura, itmi'nane, esenliğe, güvene, sıkışmışlıktan feraha, darlıktan genişliğe, çözümsüzlükten çözüme, itaatsizlikten itaata, ferdiyetten cemiyete, ben olmaktan biz olmaya, şeytani vesveseden rahmani dinginliğe, düzensizlikten düzene, düşmanlıktan dostluğa, kibirlilikten tavazuya bir kapı aralayıştır. Dua, fıtrata dönüştür. Arınma, durulma, silkinme, umuda yolculuk ve istikamette istikrardır. Dua, kulun kendini fark edebilme ve farkındalık oluşturma ameliyesidir. Dua, zulme, zalime imani bir duruş, mazluma kol kanat germe erdemdir. Dua, zorluk ve sıkıntıya karşı sabırla direnme zırhıdır.

Dua, duruşumuzu korumaktır. Dua, darlıkta / bollukta paylaşmaktır.

Dua, öteye ilişkin hazırlıklı olmaktır. Dua, yeryüzünde zulme maruz kalan tüm mazlumlara sahip çıkmaktır.

Dua, Allah için kiyama durmaktır.

Bu bağlamda Rabbimiz; ”Eğer sizin ibadetiniz, yalvarmanız, yakarmanız ve duanız olmada, Rabbim size ne diye değer versin”

Yine ”Bana dua ediniz duanıza icabet edeyim.”

Bizde, her kıyamımızda ”Rabbimiz bize dünyada da ahirette de iyilikler ihsan eyle ve bizi ateşin azabından koru.”

“Rabbimiz, hidayete erdikten sonra kalplerimizi eğriltme…”

“Rabbimiz, gücümüzün yetmeyeceği yükü sırtımıza yükleme…”

Dua ile dualanmak, dualarımızda ortaklaşmak ve Rabbimize yürekten gelen samimi dualarımızla kulluk etmek en büyük bahtiyarlıktır.

Birbirimizin duasında olalım.