Adam, güneşin batımına az süre kala evin kapısına içinde kopan fırtınalarla geldi.

Anlam vermekte zorlandığı ve zihninin gri noktalarında gizemini koruyan ve cevabını aramaktan vazgeçmediği soruları ısrarla sormaya devam etti.

21. asrın insanlığa huzur, güven, mutluluk, itm’nan getireceği hülyasından uyanalı çok olmuştu.

Damağında kekremsi bir tat bırakan bu yaşanılası çağın nasıl bir sonuca everileceğini tahmin ederken, yaşanılan siyasal, ekonomik, kültürel kavgaların küresel bir görünüm kazandığının ayırdına varınca, zihninde tasarladığı ve özenle tertiplediği düşünce düzeneğinin ipi kopan tesbih taneleri gibi dağılıverdiğini fark etti.

Büsbütün tüm umutlarını yetiriverdi.

Çıkmaz sokaklardan beyhude bir çıkış noktasını budalaca arayıp durdu.

Lakin yöneldiği her yer onu daha da düşsel kırıklığa maruz bırakıyordu.

Ortalıkta tefekkür adına fikir üretenlerin önemsenmediğini gördükçe, toplumun asla zihinsel bir değişime talip olmadığını da kendini pareleyerek fark ediyordu.

Bu iç sızı kalbini olabildiğince sıkıştırıp azaptan azaba sürüklüyordu.

Toplumun bu yaşanılanlara ilgisizliği canını daha acıtıyordu.

Toplum ruhsal ve zihinsel bir kabızlık ve içinden çıkılmaz ahlaki bir travma yaşıyordu.

Çaresizlikte çare aradıkça daha da bataklığa saplanıyordu.

Bu çıkmaz sokaklardan hem zihinsel, hem ruhsal hem de ahlaki bir çıkış bulmak için, meçhul adam dur durak bilmeden çırpınıp duruyordu. Lakin sesini yükseldikçe, toplum kulaklarına parmaklarını tıkayarak kendilerini uyandırmaya ve farkındalığı artıracak bu ulvi sese adeta bigane kalıyordu.

Tıpkı Nuh (a.s.)’ın kavmini gece/ gündüz, açık/ gizli hakikati açıklamasına, anlatmasına rağmen, sağırları oynamaları ve o kutlu mesajı duymamak için parmaklarını kulaklarına tıkamaları gibi.

Genç adam yorucu ve meşakkatli bir yolun yolcusu olduğunun ayırdında idi.

Tüm engelleme, dezenformasyonlara rağmen, uğruna her şeyini feda etmeye gönülden hazır olduğu gerçeği haykırmaya devam ediyordu.

Toplum adeta zihinsel ve ruhsal bir felce maruz bırakılmıştı.

Uykudakileri uyandırmak için tek başına da olsa uyanık olmaya kendini adamıştı.

Bu hikâye birinci fasıl olsun…