Bursa Şevket Yılmaz Hastanesi’nde yattılar.

İkisi de bir ay.

Biri çocukluk arkadaşım 64 yaşındaki Mehmet Manav diğeri de eşimin yeğeni 52 yaşındaki Erdal Özdal.

Mehmet Manav kurtuldu, evine çıktı ve durumu gayet iyi çok şükür. Erdal başaramadı ve dün babasının yanına Mustafakemalpaşa Ayaz Köy Mezarlığındaki ebedi istirahat edeceği toprağa emanet ettik.

Öncelikle teşekkür etmem gereken bir isim var.

Şevket Yılmaz Hastanesi Kalp Damar Cerrahı Profesör Dr. Ufuk Aydın.

Bazı hekim geçinenler bizim Ufuk Hocamızın hastaya, yakınlarına davranışlarını görseler utanırlar mı acaba?

Kişilik ve beyefendi olabilmek çok farklı.

Öyle olabilmek için insan olmak ve hekimliğe ilk adımını attığındaki Hipokrat yeminini unutmayan olabilmeli kişi.

İşte her insan Ufuk Hoca gibi olamıyor.

Ufuk Hoca da zaten kaprisli, kendini bulunmaz Hint Kumaşı görenler gibi olmadığı için Ufuk Aydın olmuş.

Hasta ve yakınlarının Ufuk Abisi dedirtmeyi bilmiş kendine.

Bu dünya da bundan güzel bir bakış açısı, sevgi olabilir mi?

Farkı fark ettirebilmek her zaman çok önemlidir.

İyilik iyidir be arkadaş.

Hayat bu ya dostlar.

Yaşamımızda ölüm de var, hayata tutunmakta.

Hayat böyle.

İyi insanlar da var aramızda.

Kaprisli, kendini bir halt zannedip, yalnızca kısır çevresinin büyüttüğü, kendini bir şey zannedenler de var.

Bir de…

Herkesin abisi, arkadaşı, can dostu soy ismi gibi AYDIN insan var.

Bursasporlu can arkadaşımın zor ameliyatını başarıyla gerçekleştiren, Cumartesi- Pazar günleri dahi hastalarını kontrole gelen Ufuk Hocam ve mesai arkadaşları iyi ki varsınız.

Sizlere teşekkür yetmez.

Saygıyla eğiliyorum önünüzde.

Ve dileğim o ki…

Hipokrat yeminini unutanların sizleri görüp örnek alması.

İşte o zaman insan olurlar ve işte o zaman sizin gibi toplumu aydınlatabilirler.

Ve kaldığı yoğun bakımda hastalığını unutup, yeşil beyaz eşofmanlarıını giyip; kalp damar cerrahisindeki hemşire ve dostlarla karşılıklı YEŞİL- BEYAZ EN BÜYÜK BURSA. ŞAMPİYON BURSA çeken, çektiren Mehmet Manav ve dostlar…

Sizler gibi Bursalılar olduğu süre BURSASPOR her zaman büyük kalacaktır.

Hayat böyle işte dostlar.

Acı da var, sevinçte.

Dün ben ve ailem ikisini de yaşadık.

Dostlar ve değerli okuyucularım…

Dün cenazem olduğu için yazımı yayına veremedim.

Özür diliyorum.

Af etmek sizden, başımızı öne eğmek bizden.