Gazze Şeridi'nde yaşanan insani kriz her geçen gün derinleşirken, bölgeden gelen açlık ve ölüm haberleri yüreğimizi dağlıyor. Çocuklar, kadınlar, yaşlılar… Her yaştan insan temel gıda maddelerine ulaşmakta zorlanıyor, birçok kişi ise maalesef açlıktan hayatını kaybediyor. Bu durum karşısında dünyanın büyük bir bölümünün sergilediği duyarsızlık ise akıl almaz. Peki, bu çığlığa neden kulak tıkıyor dünya? Neden uluslararası kuruluşlar, güçlü devletler ve vicdan sahibi olduğunu iddia eden toplumlar, Gazze'deki bu trajediyi durdurmak için yeterli adımı atmıyor?

Cevaplar karmaşık olsa da, birkaç ana başlık altında toplamak mümkün. Öncelikle, siyasi çıkarlar ve jeopolitik hesaplaşmalar, insani krizlerin önüne geçiyor. Bölgedeki güç dengeleri, ülkelerin kendi stratejik pozisyonlarını koruma çabaları, ne yazık ki masum insanların hayatlarından daha değerli görülüyor. Gazze'deki durum, büyük güçlerin karmaşık ilişkiler yumağında bir piyon haline gelmiş durumda. İkinci olarak, medya ve bilgi akışındaki çarpıklıklar duyarsızlığı besliyor. Kimi zaman kasıtlı olarak, kimi zaman ise ilgi eksikliğinden dolayı, Gazze'deki gerçekler dünya kamuoyuna yeterince yansımıyor. Görüntüler ve haberler filtreleniyor, acının boyutu tam olarak anlaşılamıyor. Bu da, insanların empati kurmasını ve harekete geçmesini engelliyor. Üçüncü ve belki de en acı verici sebep ise insanlığın genel bir tükenmişlik hali ve duygu yorgunluğu yaşaması. Dünyanın farklı coğrafyalarında yaşanan pek çok trajedi, savaş, doğal afet… İnsanlar zamanla bu acılara karşı bir tür bağışıklık geliştirmiş gibi görünüyor. Her yeni kriz, bir öncekinin gölgesinde kalıyor ve ne yazık ki acıların kanıksanmasına yol açıyor. Son olarak, uluslararası hukukun ve insan hakları sözleşmelerinin yetersizliği veya uygulanamaması da önemli bir etken.

Uluslararası Adalet Divanı'nın kararları, Birleşmiş Milletler'in çağrıları çoğu zaman sadece kâğıt üzerinde kalıyor. Güçlü olanın sözünün geçtiği bir düzende, hak ve adaletin sesi duyulmuyor. Gazze'deki açlık, sadece o bölgede yaşanan bir trajedi değil, tüm insanlığın vicdanında açılan bir yaradır. Bu duyarsızlık, modern dünyanın en büyük utançlarından biridir. Bir an önce uluslararası toplumun bu utanç verici durumu sonlandırmak için somut adımlar atması, insani yardımların engelsiz bir şekilde bölgeye ulaşmasını sağlaması ve barışçıl bir çözüm için baskı yapması gerekiyor. Aksi takdirde, tarih bizi bu sessizliğimizden dolayı asla affetmeyecektir.