(Başlıkta yer alan ifade 17 yaşındaki Suriyeli bir gencin sokak röportajındaki sözüne aittir.)

Merhaba ben bir insanım… Cinsiyetimden, kimliğimden, etnik kökenimden, ırkımdan, rengimden, kültürümden, memleketimden, inancımdan, duygu ve düşüncelerimden, siyasi ve felsefi kanaatimden önce ben de bir insanım!

Neden kalıplara ayrılmak zorunda bırakıyoruz birbirimizi.. Neden birbirimizle aynı safta olmak, aynı düşünceye, aynı inanca ve aynı ekole sahip olmak zorunayız. Neden bir şeylere ait olmak veya o şeyleri seçmek zorunda bırakılıyoruz/bırakıyoruz.

Neden ısrarla vicdanımızın sesini duymak istemiyoruz.

Evet! Hani insanlık, hani demokrasi, nerde eşitlik, nerde insan hakları! Hani insanları ırkından, cinsiyetinden, etnik kökeninden dolayı yargılamıyorduk. Madem var öyleyse neden insanlar ben de insanım diye çığlıklar atıyor.

Hatırlarsınız geçtiğimiz günlerde 17 yaşındaki Suriyeli bir gencin çevresine toplanmış insanların kendisine yönelik nefret içerikli sözlerine “Kimim ben? Ben bir insanım! Ben dilenci değilim, hem okuyorum hem çalışıyorum" diyerek isyan etmişti.  Bu kin ve nefreti insanlara aşılayan baş aktörler siyasetçilerdir.

Evet! Ülkemiz savaştan dolayı çok fazla göç almakta ve bu artık bir sosyolojik sorun haline gelmiştir. Artan göç de toplumda birçok ekonomik sorunlara sebebiyet vermekte ve insanlar yaşadıkları bu sorunlarının faturasını göçmenlere kesmektedir. Ancak unutmamak gerekir ki kimse evini yurdunu bile isteyerek bırakmak istemez ve başka topraklarda azınlık olup, istenmeyen, nefretle bakılan bir grup haline gelmek istemez. Birkaç göçmen grubun ülkede çıkardıkları kaosları bütün göçmenlere kesmek ne insani ne de vicdani bir tarafı vardır. Bu kargaşadan en çok beslenen ve bundan zevk alanlar ırkçılıktan ve insanlıktan nasibini almayan siyasi gruplardır. Bazı siyasi partilerin temel politikalarının ırkçılık ve göçmen karşıtlığı üzerine yoğunlaşmış olduklarını çok rahat görebiliriz.

Kapitalizm devam ettiği sürece göç olacaktır ve var olmaya da devam edecektir. Göçle yaşanan problemleri göçmenleri suçlayarak bir yere varamayız. Bunun sorumlusu siyasetçilerdir ve toplumu kaygılandıracak sorunlar yaşanmasına izin vermeyecek ve düzenli göç alacak yeni politikalar geliştirmelidirler.

Karl Marks işçiler sınıfına şöyle bir çağrıda bulunuyordu: “işçilerin, prangaları haricinde yitirecekleri hiçbir şey yoktur. Kazanacakları bir dünya vardır. Dünyanın bütün işçileri, birleşin!” diye bende bu sözleri değiştirerek diyorum ki;“insanların, prangaları haricinde yitirecekleri hiçbir şey yoktur. Kazanacakları bir dünya vardır. Dünyanın bütün insanları, birleşin!”

İnsanların dili, ırkı, mezhebi ne olursa olsun önemli olan insanın insan olması ve kendini bilmesidir. Tüm dünya insanlığının aynı eşit haklara ve özgürlüğe sahip olduğu; ağlamadığı; yüzlerinin hep güldüğü güzel günler yakın olmak dileğiyle.

İnsanlık duygusu bizi terk hiç etmesin.